Ze riepen: "He lesbo's, mag ik meedoen?"
Het ervaringsverhaal van Anne (46)
Seksueel grensoverschrijdend gedrag is een probleem dat veel achterliggende oorzaken heeft. Patronen die zich als het ware ‘onder de ijsberg’ bevinden spelen een grote rol in de manier waarop seksueel grensoverschrijdend gedrag tot uiting komt en de manier waarop we hiermee omgaan. Eerder hadden we het bijvoorbeeld al over victim blaming. Hierin legden we uit dat victim blaming een soort verdedigingsmechanisme is van ons brein, omdat we er niet mee om kunnen gaan als iemand anders onrecht wordt aangedaan. Die blog lees je hier. Vandaag is het tijd om te praten over discriminatie. Discriminatie speelt namelijk ook een grote rol als het gaat om seksueel grensoverschrijdend gedrag. Neem bijvoorbeeld LHBTI’ers. Daarvan geeft, volgens een recent onderzoek van Movisie, 1 op de 10 aan dat ze wel eens fysiek geweld hebben meegemaakt als gevolg van hun seksuele- of genderidentiteit. Ook blijkt uit ditzelfde onderzoek dat 22% van de LHBTI’ers wel eens aangifte heeft gedaan bij de politie voor seksueel en fysiek geweld. Dat je als LHBTI’er regelmatig te maken krijgt met discriminatie en intimidatie weet ook Anne (46).
Ik ken Anne goed, dus tijdens ons interview is ze heel open en eerlijk naar me. Desalniettemin schrik ik van haar verhalen. Het laat me beseffen dat open LHBTI’er zijn echt nog niet altijd wordt geaccepteerd in ons land.
“Een tijd geleden had ik een relatie met een vrouw,” vertelt ze. ‘’We woonden samen en ik was bij haar ingetrokken. De wijk waar we woonden was een beetje een achterstandswijk; veel mensen met een laag inkomen, veel troep op straat, veel hangjongeren, etc. We liepen soms hand-in-hand op straat, zoals elk verliefd stel wel doet. Schuin aan de overkant zaten mensen naar ons te kijken. Ze hadden hele harde muziek aan. De eerste keer dat we daar langsliepen riepen zij naar ons: "He lesbo’s, wie van jullie is het mannetje" en "mag ik een keer meedoen?" Die eerste keer dachten we, we laten ons niet kisten. Toch voelde ik me beperkt, want ik kan niet eens met mijn geliefde hand-in hand over straat lopen. Maar toen het nog een aantal keer gebeurde hebben we samen besloten om niet meer hand-in-hand te lopen.’’
Ze vertelt me dat het probleem niet perse ligt aan de wijk waarin ze woonde: “Ik woon in Alkmaar en daar zie je het toch nog best weinig in het straatbeeld. Dat was ook de reden dat het buiten onze wijk ook niet meer prettig voelde om hand-in-hand te lopen. Je voelt je zo kwetsbaar, omdat je daarmee laat zien dat je samen bent. Seksuele straatintimidatie, het aanbieden van seksuele handelingen, het gebeurde daar wel. En daar was ik wel bang voor. In Amsterdam deden we het wel, want daar voel je toch dat het meer geaccepteerd is.” Inmiddels zijn we al wat jaren verder en ik vroeg haar of ze nu wel weer hand-in-hand zou durven lopen als ze een vriendin had. “Ik kan me nu beter verweren, ja, dus ik zou het denk ik wel doen. Maar ik zou evengoed wel voorzichtig zijn, op mijn hoede. Als je het niet hebt meegemaakt, denk je er niet over na. Maar als je het zelf hebt meegemaakt, dan ben je je er bewust van. “ “Op dit moment heb ik een relatie met een man,” vertelt Anne. ‘’Ik ben me er heel bewust van dat ik nu wel vrij hand-in-hand met hem kan lopen zonder opmerkingen en blikken te krijgen. Dat vind ik echt heel fijn, maar het is ook een vervelend idee dat het op een andere manier nog steeds niet kan natuurlijk. Hij hoort mij aan, maar kan het niet goed snappen. Ik vind het dan wel belangrijk om daar meer bewustzijn over te verspreiden.” Ik zou zeggen: wat je ook meemaakt, ook als het voor je gevoel klein of minder heftig is, bespreek het met mensen om je heen. Is het niet voor jezelf, dan wel om bewustzijn te creëren. Praat erover, kies iemand die je echt vertrouwt en waarvan je weet dat diegene er geen oordeel over zal hebben. Of juist iemand die wat verder weg van je staat en er neutraal naar kan kijken.
Wil je ook jouw verhaal insturen via de website? Dat kan! Graag zelfs. Door het delen van jouw verhaal help je jezelf en een ander in het verwerkingsproces. Deel je verhaal hier.