Lastiggevallen op straat

Inzonden verhaal van van Amber (20)

Uit ons onderzoek uit juni 2021 blijkt dat bijna alle vrouwen zich niet veilig voelen als ze ‘s avonds alleen over straat gaan. Straatintimidatie hoeft niet alleen gepaard te gaan met fysiek of verbaal geweld, zoals veel mensen denken. Achtervolgen, stalken en ongewenste benaderingen vallen ook onder straatintimidatie. Amber (20) maakte het mee. Zij werd voor een langere tijd achtervolgd en hinderlijk geïntimideerd.

Een paar maanden geleden was ik van plan om ‘s avonds naar mijn vriend te gaan. Normaal gesproken ga ik fietsen, maar ik had dit keer zin om te gaan lopen. Ik liep een iets langere weg dan normaal, maar het was maar ongeveer een kwartiertje lopen. De avondklok ging in om negen uur, dus ik moest op tijd weg.

Het was acht uur, het was al donker, en door de avondklok was het erg rustig op straat. Wel waren er, zoals bijna altijd, groepjes jongens die me nariepen. Ik negeerde ze, zoals altijd, en liep verder. Toen opeens kwam er een jongen heel langzaam naast me fietsen. Hij vroeg: “Hey, ken ik jou niet?” Ik voelde me gelijk ongemakkelijk en zei: “Nee, volgens mij niet.” Ik probeerde het zo luchtig mogelijk te houden en duidelijk te maken dat ik niet geïnteresseerd was.

Hij bleef doorgaan en zei: “Volgens mij zie ik jou wel vaker lopen, altijd alleen. Waar ben je naartoe op weg?” Ik zei dat ik onderweg naar mijn vriend was. Toen reageerde hij erg verrast met: “Huh, heb jij een vriend? Wat leuk, maar ben je daar niet veel te jong voor?” en hij vroeg hoe oud ik was. Ik antwoordde met “20” en hij zei dat hij 22 was, dus bijna even oud. Hij vroeg me naar mijn naam, en door alle stress vertelde ik hem per ongeluk mijn echte naam. Hij zei: “Ik zou wel een vriendin willen hebben die zo heet.” Ik antwoordde met: “Nou, er zijn er genoeg die dezelfde naam hebben als ik." Hij zei toen: “Maar niemand is zo mooi als jij, mag ik je nummer of je Instagram?” Ik zei dat ik geen behoefte daaraan had, maar hij bleef me achtervolgen. Hij bleef maar aandringen en zei ook “dat alles kapot kon,” en “we kunnen gewoon als vrienden beginnen,” doelend op het feit dat ik aangaf dat ik een vriend heb.

We gingen een donker zijstraatje in en hij zei dat ik mijn Instagram in mijn notities op mijn telefoon moest schrijven. Pas toen kreeg hij door dat ik bang was voor hem, maar hij ging juist extra naar doen tegenover mij. Toen deed ik alsof ik in mijn notities aan het kijken was, maar eigenlijk belde ik mijn vriend. Ik liep toen heel snel weg, en de jongen schreeuwde nog zijn naam.

Ik voelde me heel erg geïntimideerd, maar gelukkig had ik hem niet mijn Instagram of nummer gegeven. Maar toen ik bij mijn vriend aankwam, zag ik dat ik een privébericht op Instagram had van de jongen die mij achtervolgde. Hij had me dus gevonden door mijn voornaam. Ik blokkeerde hem gelijk, en ik was super bang dat ik hem nog een keer tegen zou komen op straat. Sindsdien ben ik een stuk banger om alleen op straat te lopen, en zelfs als ik met vriendinnen ben, voel ik me soms nog bang.

Wil je ook jouw verhaal insturen via de website. Dat kan! Graag zelfs. Door het delen van jouw verhaal help je jezelf en een ander in het verwerkingsproces. Deel je verhaal hier.